Or Tambo-Eastgate-Orpen-Satara

Via Orpen gate Zijn we het Kruger nationaal park binnen gereden. Bij deze gate moet je eerst papieren invullen zodat men weet of je dagtoerist of overnachtende gast bent en dien je ook reeds je reservaties en wildcard te laten zien. Deze papieren dien je ten allen tijde te kunnen voorleggen en ook nadien bij elke receptie van de rest camps alsook je wild card. Bewaar deze papieren dus steeds in je auto of in een handtas of zo. 

Vandaag opgestaan om 4u zodat we ons kunnen klaar maken voor een dagje Kruger in de omgeving van Satara. Wanneer de poorten openen rijden we richting het zuiden en komen al heel snel een gentle giant tegen. Het loont steeds om in de gaten te houden of er ergens wat auto's staan, grote kans dat er wat te zien valt en zo was het deze dag niet anders voor ons. Op een tak ligt een luipaard te luieren. Af en toe beweegt ze een poot of haar staart en uiteindelijk gaat ze ook nog wel eens rechtstaan. Het is duidelijk dat ze wat in de gaten houdt en dit is al helemaal duidelijk wanneer er een hyena ten tonele verschijnt. We vervolgen de weg naar de Mudzanzeni pic-nic plaats en vinden hier een groep giraffen met nog enkele zeer jonge dieren in de groep. De 2 kleinsten lijkten wel een tweeling en precies is de navelstreng ook nog niet volledig afgevallen. Op de S36 spotten we de gekende groep zuidelijke neushoornvogels die hier hun vast stekje blijken te hebben. Met een korte stop in Bobbejaankrans, waar buiten een koppeltje klipspringers niet veel is te zien zit het 1e deel van de rit er op. Vanuit Bobbejaankrans rijden we in noordelijke richting naar de Timbavati pic-nic plaats. Vergeet niet om af en toe ook  van het uitzicht te genieten, de kleine dieren zoals  eekhoorns in de gaten te houden en misschien heb je wel het geluk zoals wij om een bosbokje te zien  dat de pic-nic plaats komt opgelopen. Hou wel goed de tijd in de gaten en hou er rekening mee wanneer je terug in het kamp moet zijn maar heb je tijd over dan kan je gerust je planning aanpassen en extra loops rijden in het Krugerpark. Op weg terug naar Satara hebben we het geluk om een paartje secretarisvogels te zien, ik heb deze slangeneters nooit eerder in het Krugerpark gespot.  De S100 is een route die je gereden moet hebben, velen hebben hier meerdere goede sightings, maar voor ons was het de 1e keer dat we hier een luipaard tegen komen dat op wandel is.  De S100 wordt verder afgereden tot plots een groep bavianen het pad kruist. Hou bij deze dieren; hoe schattig ze er ook uitzien; steeds ramen en deuren toe en op slot. Ze kunnen namelijk erg snel uithalen en hebben tanden om u tegen te zeggen. Wanneer blijkt dat we toch nog tijd over hebben gaan we nog eens een kijkje nemen waar we deze ochtend het luipaard op de tak hebben gezien, het is niet zo ver en wie weet hebben we geluk. En ja hoor het geluk is aan hun zijde want het dier ligt nog steeds op dezelfde tak. Ook nu zien we weer een hyena en horen we een soort geblaf. Dit blijken haar welpen te zijn wat verklaart waarom ze deze ochtend met momenten zo gefocust was. 

Satara - Skukuza

Vroeg opstaan typeert deze vakantie, maar dit is mede omdat we 1 veel willen zien, 2 de poorten redelijk vroeg openen en redelijk laat sluiten ( dit is afhankelijk van het seizoen wanneer je het Krugerpark bezoekt) en 3 we toch weer wat kilometers willen rijden. We verlaten Satara via de S100 omdat we hier gisteren een luipaard hebben gezien en misschien zien we dit dier vandaag opnieuw. De kans is klein omdat luipaarden een groot territorium hebben en ze dag in dag uit de grenzen bewaken en afwandelen. Ik heb reeds gezegd dat het de moeite loont om halt te houden wanneer er enkele wagens stil staan maar dit kan ook soms fout uitdraaien zoals wij hebben meegemaakt. De auto's die hier stil stonden waren vogelaars die aan het turen waren naar een leeg nest van een mogelijks zeldzame vogel in de hoop dat deze zou terug keren. Is dit wat je wil doen, prima maar voor ons is dit eigenlijk tijdverspilling. Al is het spotten van vogels soms ook wel leuk, maar wij kunnen er niet voor eindeloos blijven wachten. Toch brengt de S100 ook nog enig geluk met zich mee al is het moeilijk om dieren te spotten wanneer je de ochtendzon tegemoet rijd. We zien enkele bronstige impala bokken die aan het duelleren zijn voor het recht om zich voort te planten en enige tijd later spotten we het luipaard van gisteren dat er op uit trekt om te gaan jagen of zijn territorium gaat inspecteren. Wanneer je de tijd hebt neem dan zeker enkele loops want het zou zomaar kunnen dat je iets prachtig kan zien. Zo hebben we hier het geluk gehad om enkele zuidelijk grond neushoornvogels een nest te zien maken. Vandaag hebben we het geluk om in de verte cheeta's te zien, een hele kunst om dit op foto vast te leggen en het is nodeloos om te zeggen dat een goede verrekijker niet mag ontbreken in je bagage wanneer je op safari vertrekt.  Check ook zeker de rivierbeddingen, zeker bij warm weer en wanneer er bijna geen water voorhanden is, kan je hier wel eens wat wild spotten.  Wij hadden het geluk om te zien hoe enkele olifanten zich verfrissen in het koele water en dit vanop een brug. Onze volgende halte is bij Tshokwane pic-nic plaats alwaar we iets zullen eten en dit onder het toezicht van vervet apen en bavianen. De opzichters hebben hun werk hier om de dieren op afstand te houden met een katapult. Soms moet je echt geluk hebben om iets te zien zoals een jong luipaard dat in een boom ligt te snoezen en je dit enkel ziet wanneer de wind het bladerdek opzij blaast. Vanop Nkumbe uitzichtpunt zie je uit over een immense vlakte maar bij warme temperaturen is er op deze vlakte niet zo veel te zien. Wanneer we bijna bij Skukuza arriveren hebben we zicht op de Shalati Kruger lodge, een oude trein die is omgevormd tot luxe hotel en waar deze auteur toch wel eens wil logeren, ooit. Deze avond en nog voor we inchecken trekken we naar Lake Panic vogelhut. Wanneer je zicht hebt op dit meer wordt al snel duidelijk van waar de naam Lake Panic komt en de enige juiste benaming is voor dit meer.  Ik heb op zijn minst 18 nijlpaarden geteld en als je weet dat er jaarlijks meer mensen gedood worden door nijlpaarden dan door leeuwen weet je dat deze naam echt correct is. De dieren zijn blijkbaar nogal humeurig want er wordt wat afgedreigd en zelfs gestreden voor macht. Toch is er ook nog wel wat anders te zien hier want deze hut noemt niet voor niets bird hide. De wevervogels zijn naarstig hun nesten aan het bouwen en in de verte spotten we een visarend die loert op een vismaaltijd, ook een groene reiger waagt zich in het water. Hou steeds de tijd in de gaten want je moet wel tijdig in je kamp zijn en je weet nooit wat er zich nog zal afspelen ook al moet je nog maar een klein stukje naar het kamp. Wij waren bijna te laat omdat een giraf rustig voor de auto blijft paraderen en even later ook enkele hyena's die ons pad kruisen. 

Skukuza

Hoewel vroeg opstaan de moeite soms loont is het niet altijd evident om op tijd te vertrekken en al helemaal niet als je dezelfde ochtend nog moet tanken. Gelukkig heeft bijna elk kamp in het Krugerpark wel een tankstation, deze zijn niet altijd geopend op de tijdstippen wanneer de poorten open gaan. Dit hebben we zelf kunnen ondervinden en dan moet je keuzes maken, of je blijft wachten of je trekt er al even op uit in de hoop wat wild te zien en je keert terug om later te tanken. Wij deden dit laatste en gelukkig maar want moeder natuur beloont ons met een stel marabu's (een van de ugly 5) alsook enkele hyena's (ook een van de lelijke 5) en niet veel later een grote roedel wilde honden. In deze roedels is er steeds 1 dier met een tracking collar, de alfa. Wilde honden worden gemonitord via de alfa omdat men dan de gehele roedel kan volgen en dit  omdat wilde honden net als olifanten en neushoorns met uitsterven bedreigd zijn. Onze tocht brengt ons naar de Mlondozi dam. Hier hebben we toch wel wat tijd uitgetrokken om te genieten van het uitzicht, de dieren die we spotten maar vooral van de grote kudde olifanten die zich hier komt laven. De nijlpaarden laten duidelijk horen hier niet mee opgezet te zijn om zo gestoord te worden maar kunnen weinig beginnen tegen deze kolossen. De groep olifanten blijft maar groeien tot er praktisch geen plekje meer vrij is aan de waterkant en de groep zich verder verplaatst. Zelden zag ik zo een grote groep olifanten bij elkaar. Enkele dieren banen zich een weg door de rivier en je kan duidelijk merken dat de ganse groep mee instaat voor de zorg en veiligheid van de jongste en meest kwetsbare familieleden. We rijden door naar Lower Sabie, om daar onze lunch te gebruiken en van het uitzicht op de Sabie rivier te genieten waar ook weer enkele olifanten staan te genieten van het gras en water. Niet ver van Lower Sabie is Sunset Dam gelegen. Een waterplas, alwaar je wanneer je in Lower Sabie logeert, kan genieten van een prachtige zonsondergang. Wanneer we bijna terug aan Skukuza zijn zien we terug de roedel wilde honden van deze ochtend. Je kan je wel indenken dat dit een van mijn topmomentjes was want ik zag nog nooit eerder wilde honden in het Kruger nationaal park. 

Skukuza - Berg en dal

Vandaag weer zeer vroeg uit de veren al begint dit voor zowel mij als mijn partner toch wel door te wegen. Het opstaan verloopt opmerkelijk moeizamer dan in het begin van dit avontuur. Vandaag zit het weer niet zo mee en is het eerder een bewolkte en regenachtige dag. Hopelijk worden er wel wat dieren gespot op zo een druilerige ochtend. Als eerste houden we nogmaals halt aan Lake Panic, je weet wel het meer met de vele nijlpaarden. Vanochtend staan we hier alleen hopend om veel te kunnen zien bij het krieken van de dag. Helaas zijn de hippo's moeilijk te fotograferen bij het ochtendlicht en ze zijn ook nog altijd even humeurig en rumoerig als de vorige keer. Op de H11 staat een hyena ons al op de wachten en hij laat zich gewillig fotograferen. Een beetje later op dezelfde H11 banen 3 andere hyena's zich een weg tussen de auto's, lopen zelfs een eindje mee langs de auto. Conclusie, hyena's laten zich niet tegen houden door wat regen. We zijn vooral bezig met het zoeken naar roofdieren wanneer er plots een nijlpaard langs de weg staat te grazen. Dat is wel even schrikken omdat je je hier niet aan verwacht, maar in het Krugerpark moet je op alles voorbereid zijn, zelfs op takken die de weg versperren en dan kan je hopen dat er iemand voor je rijd die de rommel aan de kant haalt of je moet het zelf doen. Na enige tijd komen we oog in oog te staan met 2 olifant-stieren. Hun gedrag maakt dat wij op onze hoede zijn en dit was niet onterecht. Een van de olifanten geraakt behoorlijk gestresseerd en opgewonden en daar moet ik niet bij vertellen hoe we dit zagen. Deze stier komt afgelopen naar onze auto en dit is voor ons het teken dat we ons uit de voeten moeten maken en de auto keren want je kan een olifant die je nadert aan 50km/u niet voor blijven al achteruit rijdend.  Er is geen enkele auto die het aandurft om de olifanten te benaderen en voorbij te rijden tot ze helemaal tot bedaren zijn gekomen en in het struikgewas verdwijnen en ook dan pas vervolgen wij onze route. Wij hebben nog even halt gehouden bij de Albasini ruïnes maar veel valt er niet te beleven en is eigenlijk geen stop waardig.  Gelukkig tref je soms ook gidsen aan die je wat op weg helpen zodat je toch nog iets interessant weet te vinden. Wij hadden het geluk zo iemand te treffen en ons wist te vertellen dat we naar Afsaal moesten om een troep leeuwen te zien die een buffel hadden neergehaald.  Let op dat je de max. snelheid die je mag rijden in het Kruger nationaal park niet overschrijd, er staan namelijk strenge boetes op en als je je al afvraagt hoe het mogelijk is om in dit uitgestrekte park aan snelheidscontroles te doen, wel er staan flitscamera's en er rijden zeker en vast ook anonieme wagens rond die je snelheid controleren. Nog voor we Afsaal bereiken kruist een grote kudde olifanten weerom ons pad en opnieuw heeft 1 van de stieren last van zijn hormonen. Opnieuw vermoeden we weerom achteruit te moeten omdat het duwen en uitdagen tussen 2 stieren vlak voor de auto plaatsvindt. Een olifant die toetert, met zijn oren flappert en terwijl urine en fecaliën loost is een boze olifant en houd je liever op afstand. Op verschillende plaatsen komen rangers samen zodat hun toeristen iets fris kunnen kopen of gebruik kunnen maken van het toilet. Het loont de moeite om in hun buurt je oren open te houden zo kom je af en toe nog eens wat te weten. Wij hebben zo vernomen van een troep leeuwen die vlak langs de weg liggen te chillen en gaan er dus ook een kijkje nemen. Wil je veel zien tijdens je ritten in het Krugerpark dan moet je durven vragen. Wanneer we vragen of er in de buurt een luipaard te spotten is krijgen we helaas een negatief antwoord maar we krijgen wel de insinuatie dat er misschien ergens een neushoorn gespot is. De juiste locatie wordt nooit meegedeeld omdat stropers niet verlegen zijn om hun als toerist te vermommen. Net zoals er gevraagd wordt om niet te vertellen op sociale media op welke weg en op welke dag je neushoorns gezien hebt. De ranger die ons zei dat hij wel dacht dat hij een neushoorn kon vinden laat ons gewillig volgen want een neushoorn dat hebben we nog nooit in het Krugerpark gezien. Het duurt niet lang of we spotten een neushoorn maar omdat het zo druk is hier gaat dit dier er snel vandoor. Toch lukt het de ranger om nog een andere neushoorn te vinden, 2 zelfs. Helaas voor de bescherming van de neushoorns werd er recent beslist dat alle neushoorns binnen het Krugerpark zullen onthoornd worden omdat er dit jaar (2022) alleen al 100 dieren werden afgeslacht. Dit onthoornen is duidelijk begonnen. Wat een geweldige dag, vandaag hebben we bijna de volledige big 5 gezien en mist enkel het luipaard nog. Het is nog te vroeg om het kamp binnen te rijden dus rijden we nog de weg af die volledig rond het kamp gaat. Op het einde van de weg staan een hoop auto's geparkeerd en wanneer we daar toekomen blijk er een luipaard rond te wandelen. We hebben dus de volledige big 5 op 1 dag gezien. Wat een prachtige dag was dit. 

Berg en dal - Skukuza

Vandaag weerom vroeg uit de veren en na het ontbijt er snel weer op uit. We proberen de weg die we gisteren gereden hebben opnieuw in de hoop om enkele neushoorns opnieuw te spotten, deze keer op eigen kracht. Het is onwerkelijk maar het geluk is aan onze zijde en we zien vandaag maar liefst 13 witte neushoorns. Ondanks de wind en wetende dat neushoorns dan graag gaan neerliggen vinden we dit een hele prestatie en ook de rondrijdende rangers zeggen ons dat we ongelooflijk veel geluk hebben om er zoveel te zien. Wanneer we onze tocht verder zetten richting Skukuza en halt houden bij enkele stilstaande auto's kan je in de verte een roedel wilde honden zien onder de bosjes. Helaas is het te ver om goede foto's te maken. We maken toch een omweg om te kijken of de leeuwen bij Afsaal nog aan hun karkas aan het eten zijn, helaas zijn de leeuwen maar ook het karkas volledig verdwenen. Een andere manier om goede sightings te vinden is op de borden te kijken binnen de kampen of op de pic nic plaatsen. We merken dat op de route die we willen rijden vandaag ook leeuwen zijn gespot en misschien treffen we hen wel.  Aan de Biyamiti stroom zien we al heel snel enkele gieren zitten. Er zal dus wel een dood dier ergens liggen, en waar er dode dieren te vinden zijn daar vindt je meestal ook wel katachtigen. Gelukkig kan je op foto's de geur die er hangt niet waarnemen maar de penetrante geur van een rottend karkas staat voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. In Matekenyane wordt nog een tussenstop gemaakt om van het uitzicht te genieten. Via de H1-2 gaan we richting Olifantsdrinkgat. Hiervoor nemen we ook nog een stukje de S83. Eens terug op de H4-1 terecht gekomen duurt het niet lang voor we enkele gieren zien en zoals eerder gezegd waar er gieren zijn ligt een dood dier. Ook in de rivierbedding op de rotsen zitten enkele gieren maar op dit moment zien we niet veel meer. Een meute wilde honden die deze keer wel goed zichtbaar zijn worden gespot. De honden hebben moeite om de gieren te verjagen en ook een enkele hyena komt kijken of er wat te rapen valt.

Skukuza - Satara

Satara - Orpen - Hoedspruit - Johannesburg

Op 10 november wordt alles in gereedheid gebracht om terug richting de luchthaven te rijden om weer huiswaarts te keren, maar niet zonder nog een laatste game drive te doen. Deze ochtend is het weerom een druilerige ochtend maar de regen houdt ons niet tegen. Niet lang nadat we Satara hebben verlaten komen we bij een sighting op de H7. Eerst een grote groep buffels en nadien enkele leeuwen die onder een struikje liggen te schuilen. Waarschijnlijk lagen die hier gisteren avond ook maar toen hebben wij niets gezien. Na enige tijd en omdat die beesten toch te lui zijn om in de regen op te staan beslissen we om door te rijden naar de Nsemani dam. Maar daar valt niet veel te beleven met dit weer. Uiteindelijk klaart het wat op en omdat die leeuwen door onze hoofden blijven spoken keren we terug. Gelukkig hebben we dit gedaan want de leeuwen hebben zin om hun stijve spieren wat beweging te geven. Tijdens onze laatste uren hebben we het geluk om een groepje nyala's te spotten maar ook een ander mannetje aan de overkant. Je ziet bij deze nyala's de haren omhoog gaan, de staarten gaan flink heen en weer en het is wachten op het moment dat de strijd los barst. De vrouwtjes trekken zich hier niet veel van aan en trekken door. Helaas heb ik geen idee of deze nyala's ook daadwerkelijk gevochten hebben want de tijd tikt ongenadig verder en we moeten het park verlaten.